Uitspraken Klachtencommissie en jurisprudentie rechtbank (Wvggz)

Componence Asset List

Link naar document: Haaglanden KC PG 29-05-2020

Datum uitspraak: 29 mei 2020

Klachtencommissie: KC Patiënten Parnassia Groep, kamer  Haaglanden

Korte toelichting klacht en uitspraak: Klacht tegen de beslissing tot beperking bewegingsvrijheden ttv Corona op basis van een algemene bepaling ipv de crisismaatregel en het niet verstrekken van informatie over het besluit zelf, de motivatie en klachtwaardigheid van deze beslissing. Klacht ongegrond, commissie oordeelt dat beperking bewegingsvrijheid niet alleen op algemene bepaling is opgelegd maar ook als vorm verplichte zorg in crisismaatregel. Ook is de commissie van oordeel dat aan de informatieverplichtingen is voldaan.

Toelichting klacht: klacht tegen de beslissing tot het verlenen van verplichte zorg, te weten de beperking bewegingsvrijheden, op basis van een machtiging tot voortzetting van een crisismaatregel. Klager heeft in zijn schriftelijk klaagschrift naar voren gebracht dat hem niet wordt toegestaan om zelfstandig of begeleid de kliniek te verlaten om een wandeling te maken of zijn kinderen te bezoeken.
Daarnaast stelt klager dat hij geen afschrift van de (voortgezette) crisismaatregel heeft ontvangen  toen de verplichte zorg werd verleend (art. 8:7 lid 3 Wvggz); de beslissing van de zorgverantwoordelijke tot het verlenen van verplichte zorg is niet op schrift gesteld en/of niet schriftelijk gemotiveerd (art. 8:9 lid 2 Wvggz). Klager heeft van de geneesheer-directeur geen afschrift van de beslissing gekregen en hij is niet schriftelijk in kennis gesteld van de klachtwaardigheid van de beslissing en de mogelijkheid van advies en bijstand door de patiënten vertrouwenspersoon en de familie vertrouwenspersoon (art. 8:9 lid 3 Wvggz) en de beperking van de bewegingsvrijheid van klager behoort gebaseerd te zijn op de wettelijke regeling die op hem van toepassing is en die in de Wvggz is opgenomen, en niet op grond van een algemene bepaling.

Toelichting uitspraak: Wat betreft de klacht van klager dat hij niet op correcte wijze is geïnformeerd overweegt de commissie het navolgende. De verplichting dat de zorgaanbieder verantwoordelijk is om een afschrift van de crisismaatregel aan klager te overleggen, volgt naar het oordeel van de commissie niet uit de Wvggz. Artikel 8:7 lid 3 stelt dat een afschrift dient te worden overgelegd aan de betrokkene, niet door wie dit afschrift dient te worden overgelegd. Ook in de Memorie van Toelichting wordt dit niet vermeld. Gegeven de reactie van directeur zorg gaat de commissie er vanuit dat aan klager de beslissing is medegedeeld. Gelet hierop is de commissie van oordeel dat aan de vereisten genoemd in artikel 8:7 lid 3 is voldaan. Ook acht de commissie dat aan de overige informatieverplichtingen is voldaan. Beide aan klager overgelegde brieven betreffende “de beslissing verlenen verplichte zorg” en “informatie over het dossier”, voldoen aan de in de Wet gestelde eisen van het verantwoorden en het duidelijk kunnen maken dat met een lichtere interventie niet kan worden volstaan, respectievelijk welke “klachtroutes” er voor klager bestaan. Tot slot is namens klager naar voren gebracht dat een beperking van de bewegingsvrijheid van klager gebaseerd behoort te zijn op de wettelijke regeling die op hem van toepassing is en die in de Wvggz is opgenomen. De commissie stelt vast dat:
- Sinds 16 maart 2020 bevindt Nederland zich in een intelligente lock-down in verband met de uitbraak van COVID-19;
- Op 20 maart 2020 is klager hierover vanuit Parnassia geïnformeerd;
- Op 14 april 2020 is besloten aan klager verplichte zorg te verlenen ter uitvoering van de (voortgezette) crisismaatregel;
- Onder deze (voortgezette) crisismaatregel is onder andere bepaald dat klager is beperkt in zijn bewegingsvrijheden;
- Klager is sinds 2001 bekend met terugkerende manisch-psychotische episodes met vaak daarbij dreigingen en agressie, met name naar familie gericht. Vastgesteld is een bipolaire-I stoornis.
De commissie oordeelt op de klacht dat een beperking van de bewegingsvrijheid van klager gebaseerd behoort te zijn op de wettelijke regeling die op hem van toepassing is en die in de Wvggz is opgenomen, dat als vorm van verplichte zorg tevens de beperking van de bewegingsvrijheid is opgelegd.