Klacht toepassing verplichte zorg en omstandigheden insluiting

Toelichting klacht: Volgens klager is er geen sprake geweest van onmiddellijk ernstig nadeel. Klager heeft zich vrijwillig laten opnemen omdat hij tot rust wilde komen en zijn verhaal wilde doen, na een aantal stressvolle gebeurtenissen die ervoor hebben gezorgd dat bij klager de spanningen hoog zijn opgelopen. Volgens klager is bij het nemen van de beslissing tot toediening van medicatie niet voldaan aan het proportionaliteitsvereiste door hem een injectie onder dwang toe te dienen. Ook maakt klager bezwaar tegen de omstandigheden tijdens de insluiting. Klager stelt zeker zes dagen gesepareerd te zijn geweest. Dagen waarin hij vaak lang moest wachten, nadat hij had gebeld voor begeleiding. Verder mocht hij niet roken en kreeg ook geen nicotinepleisters.  

Verweerder geeft aan dat het ontbreken van ziektebesef en -inzicht de reden was voor de gedwongen medicatie. Hierdoor was er geen mogelijkheid tot vrijwillige inname van medicatie.. Ook separatie was noodzakelijk om de veiligheid te waarborgen vanwege de dreigementen die klager heeft geuit. Buiten de kliniek, bijvoorbeeld naar zijn buurvrouw, en binnen de kliniek. Daarnaast is klager bekend met agressie in het verleden. Medicatie was noodzakelijk om de psychose te behandelen. De orale medicatie had onvoldoende effect en klager was niet in de samenwerking. Vanwege zijn verzet en zijn imponerende grote gestalte die geladen aanwezig was, zijn extra mensen ingeschakeld.

Uitspraak klachtencommissie: oordeelt dat de klachten ongegrond zijn met uitzondering van de klacht dat klager tijdens zijn separatie ten onrechte geen nicotine vervangende middelen is aangeboden. Het protocol ‘Separatie’ geeft een goed overzicht van (verpleegkundig) handelen, rechten en plichten van de patiënt. Hierin wordt onder meer duidelijk gesteld dat nicotine vervangende middelen worden aangeboden als ‘roken’ niet verantwoord wordt beschouwd. Tijdens de hoorzitting is dit handelen reeds door verweerder als ‘onjuist’ benoemd. Deze klachtgrond is dus gerond maar kan niet tot schadevergoeding leiden omdat deze klacht ziet op de omstandigheden tijdens de insluiting. De Wvggz kent aan klager niet de mogelijkheid toe om bij de commissie te klagen over de begeleiding en omstandigheden tijdens de insluiting. Klager is niet-ontvankelijk op grond van de Wvggz. Verweerder is in dienst van de zorgaanbieder. Dat betekent dat de klacht ontvankelijk kan worden geacht op grond van de Wet Kwaliteit klachten en geschillen zorg (Wkkgz) en dat de commissie dient te beoordelen of verweerder goede zorg heeft verleend. Op grond van de Wkkgz kan de klachtencommissie geen schadevergoeding toekennen, dit kan de klachtencommissie alleen op grond van de Wvggz.