Nieuws
'Mijn leven bestond uit eten en braken'
Componence Asset List
04 mei 2017
Van streng dieet tot eetstoornis boulimia
Bekende en populaire diëten doen meestal wat ze beloven: in korte tijd veel kilo's verliezen. Maar op lange termijn zorgen deze 'afvalraces' voor teleurstelling en frustratie. Periodes van streng diëten gaan bij de meeste mensen gelukkig weer over en leiden niet per definitie tot een eetstoornis. Bij sommige mensen gaat het lijnen echter van kwaad tot erger, zoals bij Isabelle.
Lunch in de prullenbak
Net zestien jaar oud is Isabelle als ze begint met lijnen. 'Ik was een erg onzeker meisje en vergeleek mijzelf regelmatig met de mooie slanke meisjes die ik zag staan in mijn favoriete tijdschriften. Ik dacht bij mijzelf: als ik nu wat kilo's afval dan zie ik er over een tijdje net zo uit als die meiden.' Ze stopt met het eten van zoetigheden en slaat haar ontbijt over. Ook haar lunch verdwijnt in de prullenbak. De enige maaltijd die Isabelle niet kan overslaan is het avondeten, wanneer ze met haar ouders aan tafel zit.
Door de veel te strenge dieetregels die ze zichzelf heeft opgelegd om haar streefgewicht te behalen, krijgt Isabelle te weinig calorieën en voedingsstoffen binnen. Ze krijgt (vr)eetbuien en eet alles wat voorhanden is, voornamelijk zoete dingen. Zo'n vijf verpakkingen zoetigheden eet ze in 1 keer op: een pak stroopwafels, meerdere chocoladerepen, een pak custardcakejes en croissantjes. 'Na zo'n eetbui volgde boosheid, paniek en schuldgevoel. Ik was vooral boos op mezelf omdat het me niet lukte om me aan m'n eigen dieetregels te houden.' Braken lijkt dé oplossing. 'Ik zette mijn regime van niet-ontbijten en lunchen voort en had één keer in de week een flinke eetbui. Daarna kotste ik alles uit. Iets dat ik makkelijk kon volhouden, zonder dat mijn omgeving iets in de gaten had. Door mijn strenge lijngedrag ontwikkelde ik uiteindelijk de eetstoornis boulimia.'
Streng diëten
Wanneer Isabelle tijdens haar studietijd op zichzelf gaat wonen en kan doen en laten wat ze wil, gaat het mis. Ze heeft vaak feestjes waar ze zich tegoed doet aan lekkere hapjes. Wanneer ze thuiskomt, voelt ze zich zo vol en misselijk dat ze haar vinger achter in haar keel steekt. Na verloop van tijd is haar routine: diëten, eetbuien en braken. En dat meerder keren per week, zowel overdag als 's avonds. Isabelle: 'Ik merkte tijdens mijn opleiding dat het zo niet langer ging. Ik was energieloos, kon me niet concentreren en het ergste was: mijn leven bestond alleen nog maar uit eten kopen en daarna braken.'
Via sociale media gaat Isabelle op zoek naar lotgenoten. In communities voor eetbuistoornis vindt ze tips voor bodychecks en foto's. 'Eerst gebruikte ik Instagram als een soort logboek: ik hield bij hoeveel ik at, hoeveel calorieën er in mijn voedsel zat en hoeveel kilogram ik woog. Dat voelde goed, omdat ik op deze manier controle had. Maar al gauw kwam ik uit op 'thinspirations'; plaatjes van extreem magere meisjes en jongens. Ik ging me bewust en onbewust met hen vergelijken.'
Diep ongelukkig
Isabelle beseft dat ze zo niet langer door kan gaan. Ze voelt zich diep ongelukkig en haar kwaliteit van leven is weg. 'Mijn eetstoornis was een deel van mij geworden en het enige waar ik, dacht ik, goed in was. Als ik hulp zou zoeken zou ik de controle over mezelf kwijtraken en wat bleef er dan nog over? Aan de andere kant wist het 'verstandige deel' in mij dat ik hulp moest zoeken.' Haar twee beste vrienden geven haar het zetje dat ze nodig heeft en ze stapt naar de huisarts, die haar met de vermoedelijke diagnose boulimia doorverwijst naar PsyQ.
Ruimte voor leuke dingen
Tijdens haar behandeling bij PsyQ schrijft Isabelle op wat ze eet, wanneer ze eet en hoe ze zich daarbij voelt. Hierdoor ziet ze in dat ze veel te weinig voedingsstoffen binnenkrijgt, waardoor ze continu een hongergevoel heeft. 'Ik werd me ervan bewust dat ik veel te streng voor mezelf was. Ik moest weinig eten om m'n streefgewicht te halen en daardoor ging het te vaak mis. Ik gebruikte mijn eetstoornis om gevoelens als onzekerheid, frustratie en verdriet niet te hoeven voelen.'
Ze weet nu dat niet-eten niet het antwoord op onzekerheid is. 'Ik heb geleerd om me beter te uiten richting mijn familie en vrienden.' Inmiddels heeft Isabelle al 290 dagen geen eetbui gehad en 200 dagen niet gebraakt. En ze heeft weer ruimte voor leuke dingen naast haar studie, zoals tekenen en schilderen. 'Ik kan weer gezellig (uit) eten met mijn huisgenootjes, zonder me druk te maken over de crème fraîche die in het gerecht zit.'
Over Boulimia Nervosa
Boulimia komt vooral voor bij (jonge) vrouwen. Inschatting is dat minimaal 2 procent van hen te maken krijgt met Boulimia Nervosa of een eetbuistoornis. Bij beide eetstoornissen komen eetbuien veelvuldig voor. Martie de Jong, klinisch psycholoog en specialismeleider eetstoornissen bij PsyQ: 'De nadruk op het hebben van het perfecte figuur is voor meiden die in aanleg onzeker zijn en negatief over zichzelf denken een risicofactor in het ontwikkelen van een eetstoornis.' Het zo min mogelijk eten en controle willen houden over het eetgedrag resulteert juist in regelmatig controleverlies en het krijgen van eetbuien. Wat volgt is grote schaamte en lijden.
De Jong: 'We merken dat de stap naar het zoeken van hulp moeilijk is. Slechts 12 procent van de mensen met boulimia zoekt hulp bij de huisarts en maar de helft van hen krijgt uiteindelijk hulp binnen de geestelijke gezondheidszorg.'
Anti Dieet Dag
Het gewicht en de obsessie om slank te zijn neemt een grote plaats in bij heel veel mensen. Op de anti-dieet dag die elk jaar op 6 maart plaatsvindt, gaat het erom niet de hele dag aan afvallen en diëten te denken. Gezond eten en bewegen staan op deze dag centraal.
Anti-Dieet dag is volgens de initiatiefnemers nodig omdat de samenleving constant verkeerde boodschappen uitzendt, zoals: dik is lelijk en ongezond. Ook Isabelle hoopt dat er met haar verhaal meer begrip en kennis komt over boulimia, en dat mensen haar voorbeeld volgen om hulp te zoeken.