Dewi Gundlach: 'Een blanco pagina, dat is de uitdaging'

Zo'n 6 jaar geleden ging Dewi aan de slag voor 4 huisartsenpraktijken. Ze werkt voornamelijk op de locatie van huisartsenpraktijk de Heer, van Gorcum en Bom te Nieuwerkerk aan den IJssel. Dit doet ze 2 dagen in de week en op de andere 2 dagen werkt ze in de Basis-ggz bij Indigo. ‘Dat maakt mijn werk onwijs gevarieerd, omdat ik zoveel verschillende problematieken en doelgroepen tegenkom. Van 3-jarigen tot aan hoogbejaarden’, vertelt Dewi. ‘En tegelijkertijd is het ook heel overzichtelijk. Ik kan namelijk bijna blind zeggen welke casus er bij welke huisartsenpraktijk hoort. Je leert de cliënten van een bepaalde huisartsenpraktijk en wijk echt kennen.’

Dewi doet het werk niet alleen, maar met een team van 5 praktijkondersteuners. ‘We hebben heel informeel contact met elkaar en met de huisartsen. We bellen of mailen en als we op locatie zijn en de deur staat open, lopen we altijd even bij elkaar langs.’ Maar daar is niet al te veel tijd voor, want Dewi’s agenda loopt eigenlijk altijd wel over. Ze vertelt: ‘Ik zie op een werkdag gemiddeld 12 à 13 patiënten en de gesprekken duren meestal een half uur. Er blijft dus niet veel tijd over voor een rapportage in het HIS (huisartseninformatiesysteem), maar ik vind het contact met de cliënten ook veel belangrijker.’

‘Als de cliënt al gewend is aan online, is de stap naar een online behandeling makkelijker en sneller’

Tijdens de coronacrisis in 2020 verschoven veel gesprekken van face-to-face naar 100% online. ‘We hebben juist meer aanbod gecreëerd door de keuze te bieden tussen face-to-face of online gesprekken’, vertelt Dewi. In eerste instantie was er weinig animo voor online gesprekken, maar inmiddels zijn veel patiënten om. ‘Het moment dat ze dan een online gesprek via beeldbellen hebben gehad, vinden ze dat zo fijn. Het komt vaak beter uit voor patiënten. Ze hoeven de deur niet uit of het kan even tussendoor op het werk bijvoorbeeld.’ En er is nog een voordeel, vertelt Dewi: ‘Als de patiënten al gewend zijn aan online gesprekken, is de stap om ze door te verwijzen naar een online team in de Basis of specialistische ggz makkelijker en sneller, omdat hier geen tot bijna geen wachtlijsten zijn.’

Overbruggingshulp en aansluiting specialistische ggz

En dat is mooi meegenomen, want ook Dewi merkt de impact van de lange wachtlijsten in de ggz. ‘We doen steeds meer overbruggingshulp. Dus tijdelijke hulp totdat een cliënt in behandeling kan komen in de Basis of specialistische GGZ (BGGZ en SGGZ)’, legt Dewi uit. ‘Hiervoor heb ik een kort lijntje met de huisarts en met onze psychiater. Mijn regiebehandelaar vanuit de BGGZ is ook altijd bereikbaar en 1 keer in de week is er casuïstiekoverleg waar ik de casus kan bespreken. Soms is het nodig om met de crisisdienst te bellen en dat gaat in een fijne samenwerking met de huisarts ook snel en efficiënt.’ .

‘Een POH-GGZ kan een veilige haven bieden waar altijd een luisterend oor is’

Hierdoor ziet Dewi in de praktijk ook steeds meer problematieken die ze normaal gesproken niet tegen zou komen, bijvoorbeeld complexere PTSS. ‘Er spelen vaak ineens intense angstklachten of depressieve stemmingen. Het wordt bij paniekklachten veelal ook een somatisch probleem. Dan wordt er door de cliënt veel beroep gedaan op de huisarts en de huisartsenpost. Een POH-GGZ kan een veilige haven bieden waar altijd een luisterend oor is, meedenken over waar de klachten vandaan komen en dit in perspectief zetten zonder dat de cliënt over trauma’s moet praten. Die geruststelling lijkt een stabiliserende werking te hebben. Dit daagt je ook uit om meer te gaan lezen. En verder en breder te kijken dan alleen de meest voorkomende problematiek, zoals depressie, angst en persoonlijkheidsproblematiek. Zo maken we dus ook een goede aansluiting naar specialistische GGZ-collega’s’  

Het gebeurt ook wel eens dat cliënten na een behandeling in de SGGZ nog een na-traject nodig hebben. ‘Ze gaan dan meestal eerst naar de BGGZ, maar het komt ook voor dat ze vervolgens naar de POH-GGZ worden verwezen’, vertelt Dewi. Het gaat dan meestal om overgebleven maatschappelijke of lichamelijke problematieken. Ook begeleiden we bijvoorbeeld veel studenten die worstelen met motivatie of plannen. Dit zijn meestal laag frequente afspraken van 1 keer in de 4/6 weken.’

‘De uitdaging is dat ik niet weet wat ik voor me krijg’

POH-GGZ: allerleukst, maar ook het moeilijkst

Dewi ziet zichzelf nog heel lang als POH-GGZ werken. Haar kennis in de Basis ggz komt hierbij goed van pas. Dewi: ‘Ik kan elementen van mijn werk bij Indigo inzetten om de klachten bij iemand te stabiliseren, zonder dat ik echt aan het behandelen ben. En daarnaast heb ik natuurlijk veel contact met mijn collega’s van Indigo, waardoor ik veel sneller kan schakelen.’ Toch moet ze ook richting collega’s nog vaak uitleg geven van wat haar werk precies inhoudt en waarom ze dit zo leuk vindt. ‘Mensen denken vaak dat het werken als praktijkondersteuner simpel is, maar de uitdaging is juist dat ik niet weet wat ik voor me krijg,’ vertelt Dewi. ‘In de BGGZ of SGGZ krijg je van tevoren al een heel verslag. Als POH is het nog helemaal blanco wie je voor je krijgt. Je moet vervolgens zelf gaan puzzelen wat het beste is voor die cliënt. Dat maakt mijn werk als POH-GGZ het allerleukste en tegelijkertijd ook het meest uitdagend.’