Willem Eijsbroek: ‘Mensen empoweren dat vind ik het allermooist’

Met zijn vele jaren ervaring in de ggz werd Willem zo’n 2 jaar geleden met open armen ontvangen als POH-GGZ door huisarts Jos Blakenburg, gevestigd te Assendelft. Hier werkt hij 2 dagen per week. Zijn andere 2 werkdagen spendeert Willem bij Indigo als sociaal psychiatrisch verpleegkundige (SPV). Voor de huisarts is hij van grote toegevoegde waarde. ‘De huisarts kan bij mij terecht voor bepaalde vragen over psychische klachten die een cliënt heeft’, legt Willem uit. ‘En geregeld worden er cliënten naar mij doorgestuurd. Ik ga vervolgens met de cliënt in gesprek om te achterhalen wat er speelt.’ 

Mede vanwege het laagdrempelige contact met huisarts Blakenburg doet hij dit werk met veel plezier. ‘Het is heel belangrijk dat we ongeveer dezelfde visie hebben over bepaalde problematieken. Daarom is het zo fijn dat we elkaar altijd snel weten te vinden’, vertelt Willem. ‘’s Ochtends bespreken we de lopende zaken aan de koffietafel, bijvoorbeeld wat er speelt in de familie of het gezin van een cliënt. Tijdens de lunch zitten we weer bij elkaar. Heel informeel dus, maar daarnaast ook uitermate efficiënt en voldoende.’ 

‘We zien in de praktijk het aantal overbruggingscontacten enorm groeien’

Toename overbruggingshulp

Willem ziet in de praktijk cliënten vanaf 12 jaar tot hoogbejaard met veel verschillende klachten. ‘Dat kan allerlei oorzaken hebben, bijvoorbeeld problemen op het gebied van werk, in het gezin of individuele problematiek’, legt Willem uit. ‘Hierbij kan ik als POH veel betekenen om mensen zelf de sleutel weer te laten vinden om de crisis te doorbreken.’ Maar hij ziet ook veel mensen met complexe problematiek die vervolgens doorverwezen moeten worden. Vanwege de lange wachtlijsten in de ggz is er een rol voor Willem weggelegd om de tijd tot een cliënt in de ggz terecht kan te overbruggen. En deze rol wordt steeds belangrijker. ‘We zien in de praktijk het aantal overbruggingscontacten enorm groeien’, legt Willem uit. ‘Dit geeft mij ook de ruimte om kortdurend te behandelen in de huisartsenpraktijk. Denk dan aan 1 tot 3, soms 5 sessies. Soms zijn deze sessies al voldoende en hoeft de cliënt niet meer doorverwezen te worden. Maar als het niet in een beperkt aantal uren kan, doe ik alleen een stukje overbrugging.’

Corona: nieuwe uitdagingen, maar ook nieuwe initiatieven

De coronamaatregelen brachten voor Willem veel verandering voor zijn werk als POH-GGZ. Hij vertelt: ‘Zo’n 6 weken lang heb ik in de huisartsenpraktijk niemand face-to-face gezien, omdat we geen risico wilde lopen. Daarna werd er streng gefilterd wie wel en wie niet naar de praktijk kon komen. Hierdoor draaiden we verdunde spreekuren en hadden we veel telefonische contacten.’ Ook bij Indigo veranderde de manier van werken en ging Willem van face-to-face naar 100% online. Hoewel dit hem ook goed bevalt, is Willem toch blij dat hij in de huisartsenpraktijk weer face-to-face kan behandelen.

Maar ook de problematiek die Willem in de praktijk voorbij ziet komen, verandert het afgelopen jaar van de meest voorkomende psychische klachten (depressies en angst- en paniekstoornissen) naar coronagerelateerde klachten. Willem legt uit: ‘Het afgelopen jaar zien we een enorme toename in psychische klachten veroorzaakt door long covid. Dat betreft vooral 30- tot 50-jarigen die altijd vitaal sterk zijn geweest en van wie er een aantal op de intensive care zijn beland. Deze mensen zijn nog maar een schim van zichzelf en moeten zich helemaal heroriënteren. Binnen de huisartsenpraktijk begeleiden we deze patiënten en leren we ze om te gaan met deze, hopelijk tijdelijke, klachten.’

‘Ik heb hele mooie coproductie gezien tussen verschillende instanties’

Daarnaast brengen de coronamaatregelen sommige mensen ook behoorlijk uit evenwicht. ‘Denk aan het sluiten van de basisscholen of de peuteropvang’, vertelt Willem. ‘Als er al bestaande spanningen in huis waren, was het voor sommigen heel zwaar om ook nog de kinderen de hele dag thuis te hebben.’ Om mensen tijdens deze periode extra te ondersteunen, ontstonden er verschillende initiatieven. ‘Ik heb hele mooie coproductie gezien tussen verschillende instanties’, vertelt Willem. ‘Zo hebben we met onder andere maatschappelijk werk, basisscholen en de WMO-loketten samengewerkt om naar initiatieven in de regio te zoeken voor mensen die het zwaar hebben. Een van de meest fijne maatregelen vond ik dat de basisscholen en de kinderopvang de deuren open hebben gesteld voor gezinnen waarbij het thuis niet meer ging. Dan konden ze daar bijvoorbeeld tekenen en spelen. Het sociaal wijkteam is ook een mooi voorbeeld. Zij waren benaderbaar op een hele laagdrempelige manier en konden ook weer mensen op bepaalde instanties wijzen die hulp konden bieden.’  

Geen moment saai 

Hoewel het afgelopen jaar nieuwe uitdagingen met zich meebracht, haalt Willen nog altijd veel voldoening uit het werk als POH-GGZ. ‘Ik verveel me geen moment’, zegt Willem. ‘De kunst is om creatief te blijven en in te zoomen op wat de patiënt nodig heeft. Vaak komen mensen met de visie: er gaat iemand mij helpen, maar ik ga iemand helpen door hen juist te leren zichzelf te helpen en uiteindelijk dat stukje empowerment weer terug te vinden. Dat vind ik het allermooist!’