Van cliënt naar zorgprofessional
Maarten (45) werkt als sociaalpsychiatrisch verpleegkundige in opleiding bij de crisisdienst van Antes, onderdeel van Parnassia Groep. Zijn keuze om in de ggz te gaan werken was echter niet vanzelfsprekend; jaren geleden stond hij nog aan de andere kant van de zorg. Als cliënt in een verslavingskliniek van Antes. Omdat hij gelooft dat schaamte niemand verder helpt, vertelt hij zijn verhaal. "Ik wil laten zien dat herstel mogelijk is en dat je leven er écht anders uit kan komen te zien."
Maarten is vader van twee zoontjes van tien en acht, heeft een vriendin en samen zorgen ze voor een drukke, vrolijke pup. Lachend: “Het leven is gezellig druk. En daar ben ik dankbaar voor, want het is weleens anders geweest." Maartens verslavingsverleden begint al op de middelbare school. Hij drinkt, experimenteert met drugs en merkt al vroeg dat middelen bij hem een andere uitwerking hebben dan bij leeftijdsgenoten. “Nu weet ik dat mijn ADHD daarin een grote rol speelde. Ik probeerde eigenlijk rust te creëren in mijn hoofd, maar wist dat toen natuurlijk niet.”
Dubbelleven
Na de middelbare school belandt Maarten via het leger bij de politieopleiding, iets wat altijd een jeugddroom van hem was. Maar tegelijkertijd loopt hij vanwege zijn gebruik steeds verder vast. "Ik merkte dat ik de hulpverleningskant geweldig vond, maar bekeuringen uitschrijven of verslaafde daklozen wegsturen lag me minder. Ondertussen gebruikte ik stiekem drugs in mijn vrije tijd. Ik leidde echt een dubbelleven." Dat dubbelleven houdt hij een tijdje vol tot hij zich steeds vaker ziekmeldt en stopt met zijn opleiding. Kort daarna gaat ook zijn relatie uit. Maarten: "Het is als een kaartenhuis dat instort. Het verlies van mijn relatie, werk en daarmee ook mijn zelfvertrouwen, zorgde ervoor dat ik alleen maar dieper wegzakte."
Interventie
Het echte kantelpunt komt wanneer zijn familie ingrijpt. “Zoals je dat in tv-programma’s ziet,” vertelt Maarten. “Ik werd letterlijk uit mijn huis gehaald. Ik had de keuze: nú hulp accepteren, of op straat belanden. Dat klinkt hard, maar het heeft me gered. Ik werd op het vliegtuig naar Zuid-Afrika gezet en daar ben ik afgekickt. Tijdens een eerdere behandeling bij Bouman (nu Antes) kreeg ik al de diagnose ADHD, maar in Zuid-Afrika kreeg ik pas echt inzicht in de relatie tussen mijn gedrag en middelengebruik. Ineens vielen puzzelstukjes op hun plek."
Tijdens zijn herstel besluit Maarten dat hij iets wil betekenen voor anderen. “Ik wist eigenlijk meteen: ik wil de zorg in. En het liefst de ggz. De menselijke kant van hulpverlening trok me al langer.” In 2010 solliciteert hij daarom bij Parnassia Groep voor de duale opleiding tot verpleegkundige. Hij komt terecht op de Bavo-locaties, waar hij zijn eerste stappen in de geestelijke gezondheidszorg zet. “Als ik terugkijk, besef ik hoe bijzonder het is dat ik daar nu - als professional - weer kom om beoordelingen te doen. Het blijft soms een gek gevoel om in dezelfde gangen te lopen als waar ik ooit cliënt was.”
Het verleden als kracht
Maarten gebruikt zijn verleden nu als kracht in zijn werk. Bij de crisisdienst doet hij zowel telefonische triage als beoordelingen op locatie. “Ik weet hoe het voelt om van de een op de andere dag in een kliniek te belanden. Die ervaring helpt me om mensen echt te begrijpen. Ik ben dan wel nooit psychotisch geweest en heb ook geen gedwongen zorg gehad, maar ik weet wél hoe het is om alles kwijt te raken en om geen grip meer op je leven te hebben. En als ik tijdens een beoordeling merk dat iemand bang of wanhopig is, kan ik dat gevoel goed verwoorden. Ik denk dat dat me een betere hulpverlener maakt.”