Samenwerking Sociaal domein

Niet alle vraagstukken vragen om een medisch antwoord. Het Nederlandse systeem rondom ondersteuning en zorg kent verschillende stelsels met verschillende vormen van bekostiging en een verschillend wetgevend kader. Dit zorgt voor versnippering van ondersteuning en zorg en leidt soms tot moeizame samenwerking tussen (zorg)aanbieders uit verschillende (zorg)sectoren.

Om de maatschappij leefbaar te houden en mensen waar nodig te ondersteunen bij hun sociale leven, gezondheid, participatie en omgang met hun gezondheid en kwetsbaarheid, is het essentieel dat er een goede verbinding is tussen de medische expertise (artsen), de verpleegkundige expertise (verzorgenden en verpleegkundigen) en de gemeentelijke sociale expertise (o.a. sociaal werkers en medewerkers publieke gezondheidszorg) en dat zij in staat worden gesteld om over de grenzen van wetten en deelsystemen (waaronder de zorgverzekeringswet) samen te werken.

We zullen moeten inzetten op gezondheid en welzijn door middel van (wijkgerichte) preventie en ondersteuning, zodat mensen zo gezond en vitaal mogelijk zijn (en blijven) en zorgvragen worden voorkomen of minder zwaar worden. Daarbij gaat het zowel om het bevorderen van een gezonde leefstijl en mentale gezondheidsvaardigheden in een gezonde leefomgeving, als om het versterken van de sociale omgeving en zelfredzaamheid van mensen. Ondersteuning vanuit het sociaal en publiek domein en het aanpakken van niet-zorggerelateerde vraagstukken zijn hierbij van groot belang. Gemeenten vervullen hierin een essentiële rol.

Daarbij zullen huisartsen en ggz de medicalisering moeten afremmen. Niet elke hulpvraag is een zorgvraag en niet bij elke zorgvraag past een medisch antwoord. Vroege signalering en waar nodig een brede en snelle probleemverheldering zijn essentieel om bij een hulpvraag de juiste vorm van ondersteuning te bepalen. Dat kan zorg zijn, maar ook hulp in het sociale (welzijns-) domein, lotgenoten, (beweeg)aanbod in het publieke domein of een combinatie hiervan.

De manier waarop we hieraan invulling geven is door middel van het verkennend gesprek en mentale gezondheidscentra, waarmee we aan de voordeur vaker zullen komen tot een andere inzet in plaats van een behandeling.

Een belangrijke manier om de beschikbare capaciteit in te zetten voor kwetsbare mensen is de aanpak van de netwerkzorg. Daarbij gaan we uit van de eigen kracht en mogelijkheden van mensen en bepalen we samen met hen hoe de zorg en ondersteuning het beste kan worden ingezet. Daarmee vergroten we de mogelijkheden van het eigen netwerk alsook de ondersteuning die vanuit de WMO kan worden ingezet. Daardoor kunnen we de beschikbare zorgcapaciteit die we hebben, in alle echelons meer passend inzetten zonder verspilling van de tijd en energie van mensen en geld.