Zoeken
Zoeken
Bij Parnassia Groep zijn ruim 500 vrijwilligers actief. En daar zijn we erg trots op! Zonder hen zouden veel activiteiten voor cliënten ondenkbaar zijn. Daar horen we graag meer over. In dit artikel maken we kennis met Cor Pieters.
COR PIETERS is met zijn 86 jaar de oudste vrijwilliger van Bavo Europoort in Rotterdam. Cor is begonnen in 2006 en nog altijd actief en betrokken!
“In 2006 is mijn echtgenote overleden, toen kwam ik alleen thuis te zitten. Een vriendin van mij die een paar huizen verderop woonde, zei: ''Ik doe vrijwilligerswerk, heb jij daar geen zin in?''
Zo ben ik begonnen op de Poortmolen, een locatie voor volwassenen psychiatrie in Capelle aan den IJssel. Ik werd daar voorgesteld aan een begeleider en een patiënt. Met die patiënt ben ik een stukje gaan wandelen en hebben we een pakje shag gekocht. Ik heb een paar jaar vrijwilligerswerk gedaan op de Poortmolen en dat heb ik als prettig ervaren.
Toen kwam er uit de 'kring' van de vrijwilligers het idee om verjaardagskaarten te versturen naar patiënten van Bavo Europoort. Dat is met drie andere vrijwilligers opgezet en het leeuwendeel van het werk lag bij mij. De communicatie liep alleen niet altijd goed en omdat ik toch tijd genoeg had, heb ik voorgesteld om alles zelf te gaan doen, met hun goed vinden. Dat is toen gebeurd. Ook schrijven we sinds een aantal jaar verjaardagskaarten aan onze vrijwilligers. Echter, omdat ik een aantal maal ben uitgevallen wegens gezondheidsklachten werd het werk te kwetsbaar en is er ongeveer twee jaar geleden een tweede vrijwilliger bijgekomen.
Zij heeft nu het hele systeem overgenomen. Ik schrijf alleen nog de verjaardagskaarten. Zo kan alles gewoon door blijven gaan. Verder heb ik ook altijd geholpen bij activiteiten die voor patiënten werden georganiseerd, zoals de Beautymiddagen. Dat vond ik altijd hartstikke leuk. Ik keek er echt naar uit! Ik hielp ook bij 'losse projecten', zoals kerstcadeaus inpakken die aan patiënten werden geschonken. Verder heb ik met veel plezier het Maatjesproject van Bavo Europoort ondersteund.
In 2013 is mijn zoon, die ook vrijwilliger was bij Bavo Europoort, overleden, aan hartfalen. Hij woonde vlakbij mij en elke avond aten we samen en dronken we een kop koffie. Het vrijwilligerswerk is daarom ook belangrijk voor mij, zo heb ik een goede invulling van de dag en ik vind het fijn om mensen te ondersteunen; een win-winsituatie!
Eigenlijk voel ik me geen vrijwilliger meer, maar een klein beetje een collega. Dat komt door het werk dat ik doe, ik neem dat héél serieus!”